Apocalyptica

APOCALYPTİCA



Plays Metallica By Four Cellos" adli 1996 yapimi debut albümleri ile Metallica'yi kendilerine has tarzlariyla yorumlayarak ün yapan Apocalyptica su an belki de kimsenin tahmin etmedigi bir noktada. Çikis albümlerinin ardindan öncelikle cover grubu olmaktan kurtulup kendi bestelerini üretme yolunu seçen enstrumantal dörtlü (öncelikle bkz. Inquisition Symphony, 1998 ve Cult, 2001), "Reflections" (2003) albümünde kadrosuna davulu (Dave Lombardo-Slayer) katarken line-up'inda degisiklige gitmek zorunda kalmis ve dört çellodan birini kaybetmisti. Son albümünde ise sarki sözü ve dolayisiyla vokal de kullanmayi tercih eden grup yoluna bir eksikle devam ediyor.

Finladiyali grubun yine Finlandiyali üstün sesleri Lauri Ylönen (The Rasmus) ve Ville Valo'ya (H.I.M) söyleyebilecegim fazla bir sey yok ama kadin vokal dinlemeyi tercih ederdim dogrusu. Mesela, Sebnem Ferah'in "Perdeler" albümünde, albümle ayni adi tasiyan parçaya Apocalyptica ile yaptigi düzenleme kulak arkasi edilmesi zor bir yapitti. Neyse, kisisel tercihimi bir kenara birakirsam, açilis parçasi "Life Burns"de Louri Ylönen'in tüm yetenegini gözler önüne sermis oldugunu söyleyebilirim. Apocalyptica'nin üç çello ile böylesi bir müzik ortaya koymasi müthis bir özveriyi de beraberinde gerektiriyor. Bu zorlugun en güzel ödülü ise, birçok enstrümanla yaratilamayacak duygu yogunlugunu ve üretkenligi sagliyor olmasi.
“Apocalyptica 2005”, grubun diger tüm albümleri gibi, bir yandan derin bir hüznü diger yandan enerjik ve sert heavy metal rifflerini ve melodilerini içeriyor. Hani bir Megadeth sarkisi vardir ya: “Symphony Of Destruction”… Gitar sololarini andiran bir çello solosu bile içeren “Fatal Error” buna en iyi örnek. “Betrayal / Forgivenes” da ise Dave Lombardo grubu motivasyon olarak da etkilemis gibi görünüyor, zira parçadaki Slayer havasi hemen seziliyor ve hatta “Betrayal / Forgivenes” birçok Slayer parçasindan da daha uzun. Albümde diger parçalarin davullari ise Mikko Siren tarafindan çalinmis. “Farewell” ve “Ruska”yi Apocalyptic baladlar olarak kabul edebiliriz. “Quutama” ise davulun Apocalyptica’ya ne kadar çok sey kattiginin bir kaniti adeta. Davul parçayi alip götürüyor, ritimler de sizi… Ilk single “Bitterswet”e gelecek olursak, gerçekten daha iyi bir düeti hakettigini söylemeliyim. Villi’nin sesi ne kadar iyi oturmus ise Louri’nin sesi de o kadar havada kalmis. “Misconnstruction” ve “Fisheye”da grubun progresif seçimini ve gelecekte hangi noktaya dogru ilerleyecegini görebiliyorsunuz. Ayrica gerek çellolarin ton ayarlari, gerek genel prodüksiyon olarak grubun en iyi noktaya geldigini söyleyebilirim. Bir önceki albüm “Reflections” kadar sürükleyici, insanda defalarca dinleme istegi uyandiran bir albüm.

paylaşımın için saol